Zły Janek

Pierwszy dodatek do CthulhuTech do najbardziej imponujących nie należy - 64 czarno białe strony w miękkiej okładce (autor obiecuje wersję w kolorze, już pod szyldem innego wydawcy) nadają mu raczej wygląd broszurki niż podręcznika do RPG. Rzecz opisuje pomniejsze kulty z jakimi możemy zetknąć się w grze CthulhuTech. W sumie dostajemy ich osiem, każdy rozpisany na dwóch stronach. Ogólne założenia, sposoby rekrutacji, przykrywki pod jakimi funkcjonują i kilka plotek mających służyć za pomysły na elementy scenariusza. Opisane kulty są zróżnicowane, ale brak tu pomysłowości i polotu. Dostajemy klasyczną menażerię od brutalnych terrorystów, poprzez władców snów i stowarzyszenie potężnych magów, po manipulujące przeznaczeniem sługi Yog-Sothotha. Garść wskazówek, jak wprowadzić kulty do rozgrywki. Kilku przeciętnych NPC plus dwa scenariusze do rozegrania na poziomie postaci z ulicy, ew zmiennokształtnych Tagerów i kilka pomysłów na dalsze scenariusze. Kilka stron zmarnowano na kompletnie niep

Dawno nie pisałem do Karnawału, bo też i po prawdzie nie miałem o czym. Z erpegie łączy mnie na obecną chwilę bardziej sentyment i dobre wspomnienia z czasów młodości (sic!) niż aktywne granie, daj boże, co miesiąc chociaż i udzielanie się w fundomach czy innych blogosferach. A tu z nagła Seji trącił sentymentalną strunę. Wszystko zaczęło się dawno, dawno temu w czasach gdy nie było jeszcze Google. Gdzieś w kwietniu 94' nieistniejące już czasopismo o grach komputerowych TOP Secret rozpoczęło współpracę ze świeżo upieczoną wtedy Magią i Miecz na pojedynczej stronie w piśmie, redaktorzy MiM prezentowali wówczas papierowe RPG laikom. Jednocześnie w tym czasie źródłem lektur SF były wyblakłe numery Fantastyki z lat 80' Znalazło się w nich kilka artykułów na temat planszówek i gier paragrafowych oraz jakiś pobieżny tekst o RPG. Wybaczcie, ale nie pamiętam dokładnie gdzie i kiedy. Minęło, bagatela, siedemnaście lat od tamtych dni. Mim „u nas na wsi” był nie do dostania. Okazja t

Lipiec upływa pod znakiem gigantycznych robotów. Najpierw resoraki od Bay'a, a teraz recenzja CthulhuTech rpg. Przyznam się system nieco mnie zaskoczył. Gdzieś tam kiedyś czytałem jakąś recenzję tego settingu, a nie jest już totalnym novum – rzecz wydano w 2007 i pamiętam, że przypadł mi do gustu. Spodziewałem się jednak czegoś bliższego CyberCthulhu, które kiedyś miało okazję gościć na łamach śp. Magii i Miecz. Czyli raczej cybernetyka plus macki plus świat na krawędzi. Hmm, co dostajemy? Setting Mamy rok 2085. Ludzkość odkryła i wprowadziła do powszechnego użytku Napęd W (D-Engine) będący niewyczerpalnym i ekologicznym źródłem energii opartym na egzotycznym połączeniu zaawansowanej technologii i okultyzmu, a czerpiącym zasilanie z wymiarów spoza znanej nam przestrzeni. Przerażeni ludzkim postępem technologicznym Migou z Yuggoth aka Plutona (znani i lubiani hodowcy mózgów w słoikach) postanawiają zniszczyć ludzkość zanim będzie za późno. Wpierw, by nie ujawniać własne

Dosłownie przed chwilą na ekrany wszedł Transformers: the dark of the Moon . Przy okazji wolnej soboty wybrałem się do Cineworld rzucić okiem na nowy produkt ze stajni Bay'a. Tym razem w 3D. Od razu wyjaśnię, tego filmu nie ma sensu oglądać inaczej niż w kinie, i w 3D. Pretekstową fabułę można streścić w jednym zdaniu – Kolejne starcie Decepticonów z Autobotami . Tym razem o znalezisko z rozbitego na księżycu wraku. Otwierająca scena powala klimatem jak z dobrego technothrillera by po chwili zwolnić i przedstawić bohaterów. Ot mamy młodego chłopaka, który skończył college i od trzech miesięcy szuka bezskutecznie pracy oraz jego nową, powalającą urodą dziewczynę , której szef jest obleśnie bogaty, i ku zwiększeniu frustracji głównego bohatera, wygląda na zainteresowanego nią nie tylko na gruncie zawodowym. Potem już wybuchy wybuchy i jeszcze raz wybuchy. Bay jak dobry rzemieślnik raczy nas dokładnie tym czego od niego oczekiwaliśmy: Choć humor zdecydowanie złagodniał. Nadal s