Dark Sun Campaign Setting - recenzja

Pustynia nie tylko pali i zabija, ale oczyszcza myśli i rodzi proroków.

Podręcznik.

Jak wspomniałem we wcześniejszym wpisie dotyczącym Creature Collection po piętnastu latach doczekaliśmy się wznowienia linii Dark Sun. Choć ciężko nazwać obecne wydanie kontynuacją settingu do drugiej edycji. Jak się okaże – i bardzo dobrze.

Podręcznik w twardej oprawie, na kredzie i w kolorze liczy sobie 224 strony wypchane po brzegi informacjami. Zetknąłem się z na DS-owskim forum Wizardów z opinią, że jest zdecydowanie za krótki. Faktycznie podstawki zarówno do Eberron jak i Forgotten Realms liczą sobie około 60 stron więcej. Zauważyć muszę jednak, że informacji w DS Campaign Setting jest aż nadto. Nie mam zamiaru być obiektywny, po prostu cenię sobie gdy informacje podane są przejrzyście i bez przeładowania zbędnymi faktami. Dodatkowo ograniczenie ilości danych doskonale koresponduje z ideą systemu. W tekście znalazło się kilka drobnych edytorskich wpadek, a to brakujący przecinek, a to literówka. W kilku miejscach zamiast odnośnika do konkretnej strony widnieje wzmianka patrz strona xx.

Podręcznik podzielono na 6 rozdziałów które w przybliżeniu po połowie rozdzielone są między mechanikę, a opis świata. Choć granice tu są płynne i większość rozdziałów zawiera zarówno jedne jak i drugiego typu informacje.

Pierwszy jest wstępem opisującym założenia świata, jego kosmologię oraz główne elementy wyróżniające go pośród innych settingów. Mamy tu również opis kosmologii, system monetarny, miejsce magii i psioniki w świecie.

Drugi Prezentuje dwie nowe rasy, mianowicie Mula – skrzyżowanie krasnoluda i człowieka, oraz thri-kreena – wojownika modliszkę. Przedstawia również pozostałe istniejące w świecie Athasu rasy kładąc nacisk na odmienność od ich standardowych wersji fantasy. Mamy tu również 3 nowe paragon paths, choć bez polotu.

Trzeci zaznajamia nas z novum w systemie D&D, mianowicie motywami (themes) postaci, które są odpowiednikiem paragon path i epic destiny dla postaci z pierwszego poziomu. Mamy tu więc nowe zdolności do wyboru plus możliwość pogłębienia kolorytu postaci. Dodatkowo dla każdego z dziesięciu motywów wymienione są dwie paragon path co daje nam w sumie 30 opcji! Lista motywów obejmuje tak charakterystyczne dla świata Ahtasu profesje jak : gladiator, templariusz, członek Zamaskowanego Bractwa, kapłan żywiołów, czy kupiec. Banalny w swej prostocie zabieg pozwala na uniknięcie zbędnego 'poprawiania' istniejących klas postaci, a jednocześnie daje możliwość oddania kolorytu i unikatowości postaci zamieszkujących Athas.

Kolejny, czwarty, rozdział zawiera 'opcje dla bohaterów'. Pod tą enigmatyczną nazwą kryje się: Mechaniczny aspekt defilingu. Dzikie talenty psioniczne dla pierwszopoziomowych postaci, jako opcja uatrakcyjniająca rozgrywkę. Opis czterech nowych klas postaci: Wild Battlemind – czyli w skócie barbarzyńca z dzikim talentem psionicznym, Arena Fighter – będący wojownikiem specjalizującym się w pokazach walk gladiatorskich, Animist Shaman – czyli władca duchów, Warlock Sorcerer – King Pact – czarnoksiężnik czerpiący swoją moc z paktu z Królem-Czrodziejem. Pięć epic destinies pozwalających wcielić się w Avangiona (preserver), Króla Smoka (defiler), Pyreena będącego nieśmiertelnym strażnikiem dziczy, Członka Zakonu (the Order) psioników zrzeszającego najpotężniejsze umysły Athasu, czy władcę hordy.

Mamy tu również garść atutów i rytuałów. Opis athasiańskich odpowiedników różnorakich zbroi, kilka magicznych przedmiotów i broni typowych dla świata Dark Sun.

Przedostatni rozdział, to atlas Athasu. Rozpoczyna się przedstawieniem zróżnicowanych rodzajów pustkowi: stepów, pustyń kamienistych, piaszczystych, etc. Następnie otrzymujemy rzeczowe krótkie podrozdziały opisujące siedem głównych miast (z przyzwoitymi mapami) oraz regiony znajdujące się na mapie dostarczonej wraz z podstawką. Każdy z podrozdziałów zawiera dwa, trzy pomysły na historię postaci pochodzącej z danej okolicy plus kilka ciekawych lokacji, NPCów i frakcji będących dobrymi zalążkami przygód.

Wolnemu miastu Tyr, będącemu w zamyśle startowym punktem dla drużyny BG, poświęcono najwięcej miejsca umieszczając tu również wzmiankę o wszystkich ważniejszych domach kupieckich regionu Tyru. Sam Tyr jest również zobrazowany na rewersie mapy świata.

Ostatni rozdział poświęcony jest prowadzeniu w realiach DS. Tworzeniu przygód i rozgrywaniu starć na arenie, złożonym testom (takim jak przeprowadzenie karawany przez pustynię). Pojawia się tu również idea nietypowych nagród dla bohaterów. Z racji znikomej ilości przedmiotów magicznych oraz złota w świecie Athasu system prezentuje mechaniczne rozwiązania dla błogosławieństw, darów i przysług jako zdobytego dzięki osiągnięciu celu misji skarbu.

Książkę zamyka krótka, trzyspotkaniowa przygoda z serii przynieś, podaj, pozamiataj dla postaci pierwszego poziomu mająca w założeniu wprowadzić graczy w klimat Athasu.

Świat i jego historia.

Do rąk dostajemy bardzo okrojoną wersję opisu świata. Powrócono do mapy z pierwszej edycji, która skupia się na regionie Tyru i miastach Królów – czarnoksiężników. Poświęcono jednak terytoriom poza mapą kilka enigmatycznych zdań co pozwala nam wierzyć, że nie zostały one wykreślone i jeszcze o nich usłyszymy. Podoba mi się podejście do historii świata, której poświęcono zaledwie półtorej kolumny i są to w większości spekulacje. Dawno, dawno temu, choć nikt nie pamięta kiedy trwała Zielona Era, której pozostałości znaleźć można pogrzebane w piaskach pustyń. Zakończyła się wraz ze śmiercią bogów, którzy zostali ostatecznie pokonani przez siły pierwotnego chaosu żywiołów. Wraz z ich śmiercią wybuchła straszliwa wojna o której niewiele wiadomo, prócz tego, że wykorzystano w niej potężną magię, która spustoszyła świat i zamieniła go w pustkowie (swobodnie i nieodpowiedzialnie użyta magia w świecie DS czerpie potrzebną energię z roślin, gleby i istot żywych niszcząc je w tym procesie bezpowrotnie). Era wojny znana jest pod nazwą Czerwonej. Po niej nastąpiła obecna Era Pustkowia, w której bezlitośni, nieśmiertelni Królowie – czarnoksiężnicy sprawują despotyczną władzę absolutną nad ocalałymi kolebkami cywilizacji. Nikt nie wie który tak naprawdę jest rok, każdy z nich nazywany jest według skomplikowanego rytualnego kalendarza. Dark Sun to świat odarty z historii, gdzie pismo jest zakazane, a ludzie troszczą się tylko, by przetrwać kolejny dzień. Królowie – czarnoksiężnicy zaś zazdrośnie strzegą swoich sekretów, a czego nie są w stanie wykorzystać do wzmocnienia swej potęgi, to niszczą bez wahania.

Świat został 'zresetowany' i dostajemy go do rąk w momencie zakończenia pierwszego tomu pięcioksięgu T. Denninga. Król Kalak został zgładzony, a Tyr ogłosił się wolnym miastem. Sąsiedzi zaś zaczynają ostrzyć sobie na nie zęby.

Poprawiono kilka 'bugów' i niedopatrzeń poprzednich edycji. Podano wysokość Ringing Mountains, która oscyluje w okolicy 6-7tyś m n.p.m. pojawiła się również starożytna druidyczna bariera okalająca wielki las deszczowy Forest Ridge, a utrudniająca życie defilerom. Obie te rzeczy sankcjonują istnienie takiego rezerwuaru mocy i surowca tuż pod okiem chciwych Królów – czarnoksiężników.

Pojawiły się góry pomiędzy Dragons Bowl a Silt Sea co bardziej urealnia istnienie tej depresji w pobliżu wielkiego oceanu pyłu.

Imperium Thri-kreenów przestało istnieć ustępując miejsca zwaśnionym khanatom wojowników-modliszek uprawiających wędrowny tryb życia na sawannie usianej ruinami miast minionej Thrii-kreeńskiej chwały.

Usunięto zdolności i moce tworzące żywność, wodę i schronienie. A rytuały ułatwiające podróżowanie (takie jak teleport circle) stały się zaginioną wiedzą pilnie strzeżoną przez tych, którzy mają do niej dostęp.

Kapłani całkowicie zniknęli ze świata DS zastąpieni przez niewspółmiernie słabszy motyw czcicieli żywiołów.

Blue Age jest wspomniane w sposób bardzo spekulatywny i nigdzie nie wymieniono tej ery z nazwy. Choć w kilku miejscach sugeruje się, że niziołki to najstarsza z ras. Istnieje również Pristine Tower.

Podsumowanie.

Nie owijając w bawełnę. Lifting czwarto-edycyjny wyszedł Dark Sunowi na dobre. Świat stał się bardziej spójny. Mechanika w końcu nie przeszkadza w prowadzeniu, nie ma tu naginania zasad na siłę i kilkunasto stronicowej nakładki na klasy postaci. Brak wielu informacji dostępnych w materiałach do wcześniejszych wydań jest błogosławieństwem. Otwiera pole do spekulacji dla graczy i mistrzów gry. Oddaje również klimat świata w którym prawdziwa historia została przemyślanie zniszczona, a wiedza geograficzna jest znikoma. Pozwala to uniknąć 'wszystkowiedzących' graczy i nie zabija magii settingu przez pokazanie wszystkich jego atutów. Widać jednak, że te nie wymienione aspekty zostały w konstrukcji świata wzięte pod uwagę.

Miło czyta się, że im dalej na południe tym ruiny są starsze i wcześniejsze. Co daje nam wyobrażenie o wędrówce ludów wraz z postępującą wojną. Oczywiście tego typu drobne smaczki są o wiele przyjemniejsze w odbiorze dla kogoś kto zna historię opisaną w poprzednich edycjach. Nie jest to jednak wymagane. Dodatkowo, wierzę, że więcej zostanie odsłonięte w przyszłych dodatkach. Dostajemy również z powrotem znaczących NPCów i świat nie okaleczony przez T. Denninga.

Również nacisk położony na znikomy dostęp do dóbr, magicznych przedmiotów i niepasujących mocy jest odpowiednio podkreślony i poparty rozsądnymi rozwiązaniami mechanicznymi.

W jednym zdaniu: bardzo dobry setting RPG i doskonały jeśli idzie o uniwersum Dark Sun.